Witaj światło z Gabaon, coś zwycięstwo dało, + Z Ciebie Słowo Przedwieczne w ciało się przybrało.
Aby człowiek z padołu powstał wywyższony, + Niewiele od Aniołów jest on umniejszony.
Słońca tego promieńmi Maryja jaśnieje, + W poczęciu swym, jak złota zorza światłem sieje.
Między cierniem lilija kruszy łeb smokowi, + Piękna jak w pełni księżyc, świeci człowiekowi.
Światło z Gabaon, coś zwycięstwo dało
- Gdy w czasie ucieczki przed Izraelem byli na zboczu pod Bet-Choron, Pan zrzucał na nich z nieba ogromne kamienie aż do Azeki, tak że wyginęli. I więcej ich zmarło wskutek kamieni gradowych, niż ich zginęło od miecza Izraelitów. W dniu, w którym Pan podał Amorytów w moc Izraelitów, rzekł Jozue w obecności Izraelitów: Stań słońce, nad Gibeonem! I ty, księżycu, nad doliną Ajjalonu! I zatrzymało się słońce, i stanął księżyc, aż pomścił się lud nad wrogami swymi. Czyż nie jest to napisane w Księdze Sprawiedliwego: Zatrzymało się słońce na środku nieba i prawie cały dzień nie spieszyło do zachodu? (Joz 10, 11-13)
Z Ciebie Słowo Przedwieczne w ciało się przybrało.
- Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo... A Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami... (J 1, 1. 14)
- Bądźcie więc poddani Bogu... Przystąpcie bliżej do Boga, to i On zbliży się do was. Oczyśćcie ręce, grzesznicy, uświęćcie serca, ludzie chwiejni! Uznajcie waszą nędzę, smućcie się i płaczcie. Śmiech wasz niech się obróci w smutek, a radość w przygnębienie. Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was. (Jk 4, 7 - 10)
- Wszyscy zaś wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę, Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje. Upokórzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili. (1P 5, 5-6)
- Czym jest człowiek, że pamiętasz o nim, albo syn człowieczy, że się troszczysz o niego; mało co mniejszym uczyniłeś go od aniołów, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Wszystko poddałeś pod jego stopy (Hbr 2, 6 - 8)
- Niewiasta obleczona w słońce (Ap 12, 1)
- Jedyna jest moja gołąbka, moja nieskalana... która świeci z wysoka jak zorza, piękna jak księżyc, jaśniejąca jak słońce, groźna jak zbrojne zastępy? (Pnp 6, 9 - 10)
- Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza (Iz 58, 6 - 8)
- Jak lilia pośród cierni, tak przyjaciółka ma pośród dziewcząt (Pnp 2, 2)
- Wprowadzam nieorzyjaźń między potomstwo twoje, a potomstwo Jej. Ono zmażdży ci głowę... (Rdz 3, 15)
- Księżyc jest pięknym symbolem Maryi, której blask świętości jest odbiciem świętości Boga: "Potrzeba, by On wzrastał, a ja się umniejszał." (J 3, 30)
