„Pieśni Sługi Jahwe” proroka Izajasza:
- Pierwsza Pieśń Sługi Jahwe: Iz 42, 1-7 (stacje I, II i III)
- Druga Pieśń Sługi Jahwe: Iz 49, 1-9a (stacje IV, V, VI, VII i VIII)
- Trzecia Pieśń Sługi Jahwe: Iz 50, 4-9a (stacje IX i X)
- Czwarta Pieśń Sługi Jahwe: Iz 52, 13-53,12 (stacje XI, XII, XIII i XIV)
1. Sąd Piłata
Oto mój Sługa, którego
podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na
Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu,
nie da słyszeć krzyku swego na dworze. (Iz 42, 1-7)
2. Jezus bierze krzyż
Nie złamie trzciny
nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. On niezachwianie przyniesie
Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego
pouczenia wyczekują wyspy. (Iz 42, 1-7)
3. Jezus upada pod krzyżem
Tak mówi Pan Bóg, który
stworzył i rozpiął niebo, rozpostarł ziemię wraz z jej plonami, dał ludziom na
niej dech ożywczy i tchnienie tym, co po niej chodzą. Ja, Pan, powołałem Cię
słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla
ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z
zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności. (Iz 42,
1-7)
4. Spotkanie z Matką
Wyspy, posłuchajcie Mnie!
Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej
wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej
ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim
kołczanie. (Iz 49, 1-9a)
5. Szymon pomaga nieść krzyż
Pan rzekł mi: Tyś Sługą
moim, Izraelu, w tobie się rozsławię. Ja zaś mówiłem: Próżno się trudziłem, na
darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u
Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. (Iz 49,
1-9a)
6. Weronika ociera twarz
Jezusowi
A teraz przemówił Pan, który
mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i
zgromadził Mu Izraela. A mówił: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla
podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię
światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi.(Iz 49,
1-9a)
7. Drugi upadek
Tak mówi Pan, Odkupiciel
Izraela, jego Święty, do wzgardzonego w swej osobie, do budzącego odrazę pogan,
do niewolnika przemożnych: Królowie zobaczą cię i powstaną, książęta padną na
twarz, przez wzgląd na Pana, który jest wierny, na Świętego Izraelowego. (Iz
49, 1-9a)
8. Jezus spotyka niewiasty
jerozolimskie
Tak mówi Pan: Gdy nadejdzie
czas mej łaski, wysłucham cię, w dniu zbawienia przyjdę ci z pomocą. A
ukształtowałem cię i ustanowiłem przymierzem dla ludu, aby odnowić kraj, aby
rozdzielić spustoszone dziedzictwa, aby rzec więźniom: Wyjdźcie na wolność!
marniejącym w ciemnościach: Ukażcie się! (Iz 49, 1-9a)
9. Kolejny upadek
Pan Bóg Mnie obdarzył
językiem wymownym, bym umiał przyjść z pomocą strudzonemu, przez słowo
krzepiące. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. Pan Bóg
otworzył Mi ucho, a Ja się nie oparłem ani się cofnąłem. (Iz 50, 4-9a)
10. Jezus z szat obdarty
Podałem grzbiet mój bijącym
i policzki moje rwącym Mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i
opluciem. Pan Bóg Mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego
uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam. Blisko jest Ten,
który Mnie uniewinni. Kto się odważy toczyć spór ze Mną? Wystąpmy razem! Kto
jest moim oskarżycielem? Niech się zbliży do Mnie! Oto Pan Bóg Mnie wspomaga.
Któż Mnie potępi? (Iz 50, 4-9a)
11. Jezus przybity do krzyża
Oto się powiedzie mojemu
Słudze, wybije się, wywyższy i wyrośnie bardzo. Jak wielu osłupiało na Jego
widok - tak nieludzko został oszpecony Jego wygląd i postać Jego była
niepodobna do ludzi - tak mnogie narody się zdumieją, królowie zamkną przed Nim
usta, bo ujrzą coś, czego im nigdy nie opowiadano, i pojmą coś niesłychanego.
Któż uwierzy temu, cośmy usłyszeli? na kimże się ramię Pańskie objawiło? On
wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie miał
On wdzięku ani też blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam
podobał. Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z
cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż
mieliśmy Go za nic. (Iz 52, 13-53,12)
12. Śmierć na krzyżu
Lecz On się obarczył naszym
cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali,
chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy,
zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego
ranach jest nasze zdrowie. Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się
obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich. Dręczono
Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź
prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust
swoich. Po udręce i sądzie został usunięty; a kto się przejmuje Jego losem?
Tak! Zgładzono Go z krainy żyjących; za grzechy mego ludu został zbity na
śmierć. (Iz 52, 13-53,12)
13. Zdjęcie z krzyża
Grób Mu wyznaczono między
bezbożnymi, i w śmierci swej był [na równi] z bogaczem, chociaż nikomu nie
wyrządził krzywdy i w Jego ustach kłamstwo nie postało. Spodobało się Panu
zmiażdżyć Go cierpieniem. Jeśli On wyda swe życie na ofiarę za grzechy, ujrzy
potomstwo, dni swe przedłuży, a wola Pańska spełni się przez Niego. (Iz 52,
13-53,12)
14. Zlożenie do grobu
Po udrękach swej duszy,
ujrzy światło i nim się nasyci. Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu, ich
nieprawości On sam dźwigać będzie. Dlatego w nagrodę przydzielę Mu tłumy, i
posiądzie możnych jako zdobycz, za to, że Siebie na śmierć ofiarował i
policzony został pomiędzy przestępców. A On poniósł grzechy wielu, i oręduje za
przestępcami. (Iz 52, 13-53,12)
